Lake Chala

Daar ben ik weer! Heb net een lunch verorberd bij een internetcafe, dus ik maak gelijk maar even van de gelegenheid gebruik weer een verslagje te plaatsen. Nogmaals bedankt voor al jullie reacties, ik heb het hier enorm naar mijn zin maar het is ook leuk af en toe iets van het thuisfront te horen!

Gisteren ben ik samen met tien hostelgenoten naar Lake Chala gegaan. Dat is een meer dat nog niet is ontdekt door toeristen. Het ligt op de grens met Kenia, volgens mij ligt Kenia aan de overkant van het meer. Niet om jullie jaloers te maken, maar het was min of meer een paradijs op aarde. De rit er naar toe was erg gezellig. We hadden een daladala gehuurd en het duurde ongeveer anderhalf tot twee uur voor we er waren. De buschauffeur draaide lekker hard muziek, een soort mix van Caraibische, Westerse en Tanzaniaanse reggae, geweldig voor de sfeer! Halverwege zijn we even gestopt om foto's te maken van de massa's zonnebloemvelden waar we langs reden. Eenmaal daar aangekomen was het erg heet en konden we niet wachten om af te dalen naar het meer. Het is wat dieper gelegen en helemaal niet zichtbaar vanuit de weg. We kwamen eerst aan bij een grote hut met een panoromazicht over het meer, een erg handige plaats om foto's te maken. Daarna moesten we ongeveer een half uur afdalen om er te komen. Toen we beneden waren zagen we letterlijk niemand en hadden we de natuur helemaal voor onszelf. Je kunt in een aantal uur rondom het meer lopen, maar omdat het bloedheet was zijn we gewoon gebleven waar we waren. Er waren enkel stenen aan de rand, verder heel veel bomen en in het midden een groot meer met helder blauw water.

We hadden begrepen dat er krokodillen uit het meer zijn verwijderd om het toegankelijk te maken voor toeristen, dus het was enigszins spannend om het water in te gaan (zijn ze echt allemaal weg?). Maar we hebben het gewoon gedaan en zagen niks gevaarlijks ;) We hebben geprobeerd de buschauffeur te leren zwemmen. Bijna niemand hier kan dat namelijk. Verder hebben we een paar uur lang immens genoten van de stilte, het prachtige uitzicht en het verkoelende water. Rond een uur of drie zijn we weer naar boven geklommen, hebben we boven even wat gedronken en zijn we weer terug naar het hostel gegaan. Daar heb ik alvast geld gepind voor de safari van aanstaande donderdag. Ik ben momenteel miljonair in Tanzaniaanse shillings ;) 's Avonds heb ik, zoals bijna elke avond, lekker lang spelletjes gedaan met een aantal hostelgenoten. De stroom was dit keer bijna de hele avond uit. Zodra het donker begint te worden is dat tot nu toe iedere keer gebeurd, maar meestal gaat de stroom na een paar minuten weer aan. Dit keer dus niet (of hij ging weer aan en even later weer voor langere tijd uit). Het boeit hier echter niemand iets, het is hooguit vervelend voor mensen die op hun laptop zitten te Skypen, maar niemand kijkt er raar van op en we gaan gewoon met kaarsen en zaklampen verder met waar we mee bezig waren. De stroom schijnt vaak uit te vallen om twee redenen. De ene reden is dat er veel elektriciteit wordt opgewekt met water en het vaak erg droog is. Een andere reden is een politieke. De oppositie probeert macht uit te oefenen op de regering en heeft banden met de enige energieleverancier van de regio. Ze betalen die leverancier om af en toe de stroom uit te doen om zo druk uit te oefenen op de regering. Vreemde praktijken, maar het hoort er allemaal bij.

Vandaag heb ik ook een erg leuk uitstapje gemaakt! Ik was samen met nog wat hostelgenoten uitgenodigd door Andrew en Jerry (een Australier en een Taiwanees-Canadees) om mee te gaan met hun projectleiders. Zij zouden een rondleiding geven in de kerk en daarna de omgeving van het dorpje waar hun project plaatsvindt. We zijn eerst naar de kerk gegaan. Daar vonden de kerkgangers ons als enige blanken erg interessant. Ik voel me soms net alsof ik een Oranje ben, zo vaak zwaai ik. We hadden geen flauw idee waar de kerkdienst over ging (vast over God) omdat het in Swahili was, maar het was erg leuk om mee te maken. Er werd veel gezongen en dat klinkt een stuk vrolijker dan dat enge en kille gezang dat je vaak in onze kerken hoort. Ook vlogen er regelmatig vogels naar binnen. Na afloop van de dienst werden we uitgenodigd voor een lunch in een kamertje nabij de kerk. Hier hebben we wat gekletst met een non die vrij goed Engels sprak. Dit was overigens allemaal gratis, ook wat er nu komen gaat! Daarna zijn we in het gebied naast de kerk afgedaald in een soort bos/jungle. Hier stroomden wat kleine beekjes en op het diepste punt stroomde een wat breder water. Ook dit zag er erg paradijselijk uit. Het lijkt een beetje op een soort Jungleversie van de Droomvlucht uit de Efteling. Heel veel bomen en in het midden een riviertje met kabbelend water, via een brede boomstam kan je de rivier oversteken om er later in pootje te baden. Zal proberen wat foto's te uploaden.

Na hier even te hebben gerelaxt zijn we weer naar boven gegaan. De projectleiders brachten ons weer terug naar de weg waar de daladalas langsrijden. We hadden op de heenweg een daladala genomen. En opnieuw had ik het idee dat er een record werd gebroken wat betreft het aantal mensen dat in een bus past. Het gekke is dan dat naarmate de bus verder rijdt er steeds meer mensen bij komen, terwijl je al denkt dat hij propvol zit. Ik heb er vandaag 37 geteld in 1 busje. Ik ben er echter al helemaal aan gewend. Gelukkig was dit geen lange rit. Op de terugweg kwam er een minitruck langs, met een lage oplegger. We hebben gevraagd of de chauffeur ons naar het centrum van Moshi wilde brengen en dat wou hij wel. Hier waren we in totaal omgerekend 2 euro voor kwijt, voor zes personen. We pasten met zijn zessen precies in de oplegger. Ik begin het vervoer hier steeds leuker te vinden. Je moet er niet teveel bij nadenken want erg veilig is het waarschijnlijk niet, maar het geeft je wel een ultiem 'Ik-ben-ergens-anders-gevoel'. Ik vond het erg leuk dat ik werd uitgenodigd voor de rondleiding en voelde me enorm welkom. De meeste mensen zijn erg gastvrij hier. In de stad zelf moet je soms wel een beetje opletten en inderdaad een hoop mensen die iets van je willen netjes afslaan (Asante sana is de uitdrukking die ik hier verreweg het meest gebruik, het betekent Thank you very much, dat is netter om te zeggen dan gewoon No), maar je ontmoet eigenlijk veel meerl mensen die je welkom heten.

Aangezien mijn uurtje er alweer bijna op zit laat ik het hier weer bij. Morgen begint mijn project, kan niet wachten! Ben ontzettend benieuwd hoe het gaat als er ook daadwerkelijk lessen worden gegeven. Donderdag ga ik voor vier dagen op safari. Ik ga de Tarangire, Serengeti en Ngorongoro-krater bezoeken voor geinteresseerden. Ik zal proberen voor die tijd nog een verslag te plaatsen.

Groeten,
Jochem