Back!

Daar ben ik weer! Terug in de aanmerkelijk koudere omgeving van Nederland ;)

Om te beginnen eerst het vervolg van mijn vakantie op Zanzibar. Maandag hebben we een erg zonnige dag gehad, die we dan ook volledig op het strand hebben doorgebracht! Het strand en de zee zien er echt uit zoals ze op alle plaatjes laten zien, erg wit zand, blauw water en veel palmbomen :) We hebben gedurende ons hele verblijf veel milkshakes gedronken in Ndame Beach lodge, onze favoriete plek. Dit is een resort dat wordt gerund door Duitsers en waar je erg lekker kan eten en drinken. Op het aangrenzende stuk strand staat een hoog paviljoen in de vorm van een strandhut, met comfortabele stoelen en banken om op neer te ploffen als je de zon even wil vermijden. Hier heb ik ook mijn taxirit naar het vliegveld geboekt. Het kostte wel 50 dollar, terwijl het met de dalladalla een stuk goedkoper is, maar ik heb maar voor het duurdere alternatief gekozen omdat dat een stuk comfortabeler reist en meer zekerheid biedt dat ik op tijd aankom. Een andere plaats waar we veel kwamen is Paje by Night. Dit is een resort dat veel kitesurfspullen verhuurt. Je kon er ook lessen boeken, helaas waren die echter veel te duur voor ons budget. Wel was het erg leuk om naar de vele kiters te kijken die hier kwamen surfen. In het resort was ook een zwembad, waar we veel gebruik van hebben gemaakt.

Dinsdag heb ik met dolfijnen gezwommen! We werden om zes uur 's ochtends opgehaald, omdat de kans om dolfijnen te zien 's ochtends het grootst is. We bleken erg gelukkig te zijn omdat we in no time dolfijnen zagen. Later hoorde ik van zowel de schipper als een paar mensen die eerder de dolfijnentour deden dat ze de paar dagen daarvoor niet te zien waren. Het was een erg bijzondere ervaring om met ze te zwemmen. Helaas was het erg druk, waardoor het krioelde van de snorkelaars en flippers. Je moest goed opletten dat je geen flippers in je gezicht kreeg. Ik had wel het idee dat de dolfijnen er niet al te blij mee waren, ze probeerden telkens te ontkomen maar dan gingen er weer een hele hoop boten achteraan. Ik heb geprobeerd foto's te maken vanaf de boot, maar ze zijn erg snel waardoor ik ze niet mooi in beeld heb gekregen. Dinsdagavond hebben we wat gedronken in ons favoriete strandpaviljoen, omdat woensdag een hoop mensen naar huis zouden gaan. Zes van de tien mensen vertrok woensdagochtend, zij hadden om 12.30 een ferry terug naar Dar es Salaam geboekt. Zij blijven nog een paar dagen tot een paar weken in Moshi. Ik was de enige die nu echt naar huis ging. Wel kon ik de woensdag nog op het strand doorbrengen, omdat ik pas rond 17.00 op het vliegveld hoefde te zijn. De overige drie mensen zijn donderdag terug gegaan naar Dar es Salaam, zij zetten hun reis voort in het Victoriameer en gaan uiteindelijk door naar Zuid-Afrika.

Woensdag was dus een dag vol afscheid. Ik had gevraagd of de taxichauffeur me eerst naar een bank kon brengen omdat ik geen geld meer had. Het nadeel van Zanzibar is namelijk dat er alleen banken in Stonetown zijn. Dat was geen probleem. Op die manier hoefde ik dus geen geld voor mijn taxivervoer te bewaren, ik kon het immers tjidens de rit nog opnemen. Bij de eerste bank waar we kwamen bleek echter de pinautomaat kapot. Daar baalde ik flink van, want ik had bewust gevraagd of hij naar Barclays kon gaan. Dat is de enige bank die me in Tanzania geld gaf, alle andere banken weigerden, ondanks dat ze beweerden Maestro-kaarten te accepteren. Gelukkig vond de taxichauffeur het geen probleem om me naar een andere bank te brengen. Ook deze bank voerde het Maestro-logo, maar zoals ik al vreesde keerde deze me geen geld uit. De volgende bank had hetzelfde probleem. Toen we aankwamen bij bank nummer vier bleek ook deze geen geld uit te keren. Ik begon hem behoorlijk te knijpen, omdat ik geen idee had hoe ik mijn taxichauffeur nou kon betalen. Gelukkig vonden we uiteindelijk nog een Barclays bank in Stonetown, en daar deed de pinautomaat het wel, en jawel, hij keerde geld uit! Erg opgelucht werd ik daarna naar het vliegveld gebracht. Op dit vliegveld leek de tijd minstens 60 jaar te hebben stilgestaan, zo primitief zag het eruit. Al gauw hoorde ik van iemand dat mijn vlucht vertraging had. Na wat rondvragen zeiden ze dat het om een vertraging van 2 uur ging. Er waren helemaal geen borden die je hierover informatie geven, er was niet eens een klok om te zien hoe laat het was. Na enkele minuten viel daarna de stroom uit. Het was toen inmiddels half zeven, wat betekende dat het bijna donker werd. Het duurde dan ook niet lang meer voor we daar in het pikkedonker zaten. Je zou verwachten dat ze noodstroom hadden, maar het duurde een paar uur voordat alles weer aan ging. Rond half negen ging er een ander vliegtuig. Oorspronkelijk wou ik deze vlucht boeken, maar mijn reisagent maakte (terecht) de opmerking dat ik dat beter niet kon doen, omdat dit de laatste vlucht van de dag was en ik niet meer naar het vasteland zou kunnen komen als ik deze zou missen. Hij kon natuurlijk echter niet weten dat de vlucht daarvoor vertraging had en de laatste vlucht wel degelijk op tijd ging. Erg frustrerend, van alle wachtenden ging bijna iedereen namelijk met dat vliegtuig. Met een stuk of 10 anderen moesten wij wachten op onze vlucht. Ik had al snel een stel uit Italië gevonden waarmee ik de tijd ging doden. Ook zij moesten in Dar es Salaam om 01.15 de vlucht naar Caïro halen. Toen de twee uur voorbij waren kregen we wat drinken aangeboden. Dat beloofde niet veel goeds, want het leek een goedmakertje voor een nog langere vertraging. Gelukkig kwam rond half elf echter een einde aan alle onzekerheid, toen we ons vliegtuig zagen landen. Ik moet zeggen dat we in no time in dit vliegtuig zaten. Rond half twaalf kwamen we aan in Dar es Salaam, waar we dus uiteindelijk nog tijd genoeg hadden om de volgende vlucht te halen. In minder dan een minuut had ik mijn bagage gevonden, waarna ik snel doorliep om de koffer weer in te checken voor mijn volgende vluchten. Het vliegtuig in Dar es Salaam vertrok volgens schema. Ik had het geluk dat de stoelen naast mij niet bezet waren (terwijl het vliegtuig verder zo goed als vol zat) zodat ik een beetje kon liggen. Overigens heeft er ongeveer een half uur een vreemde man op mijn schoot gelegen, hij bleek ziek te zijn en had hulp nodig en hij viel min of meer flauw op mijn schoot. Best akelig, maar uiteindelijk hebben ze hem naar de eerste klas meegenomen en in Caïro hebben ze hem met een ambulance naar een ziekenhuis gebracht. Vijfeneenhalf uur na vertrek landden we in Caïro. Daar heb ik nog een aantal uur doorgebracht met het Italiaans stel, omdat ook zij een paar uur moesten wachten op hun volgende vlucht. Rond 10.45 ging mijn vliegtuig naar Frankfürt. Deze vlucht duurde ongeveer viereneenhalf uur. Op het enorme vliegveld van Frankfürt had ik mijn bagage ook weer vrij snel gevonden, waarna ik nog twee uur de tijd had om mijn trein naar Duisburg te halen. Gelukkig waren deze twee uur zo om. Na anderhalf uur treinen kwam ik aan in Duisburg, waar mijn vader op me stond te wachten.

Moe maar enorm voldaan kwam ik in de avond aan in Venray. Het voelt erg vreemd om weer terug te zijn. Ik heb zoveel mensen leren kennen en zoveel indrukken opgedaan dat Nederland bijna vreemd voelt. Sommige dingen ga je wel gelijk waarderen, zoals een werkende douche en een lekker bed! Ik heb zelden zo lekker geslapen als vannacht. Ik werd overigens vrij gedesillusioneerd wakker, ik wist niet waar ik was en het duurde een minuut of vijf voor ik door had dat ik weer thuis was ;) Ik heb trouwens nieuwe foto's geplaatst bij mijn afgelopen reisverslagen, te beginnen met de watervallen en hot springs. Ook snelle, werkende computers en continue stroom kan ik erg waarderen sinds mijn bezoek in Afrika ;) Bedankt voor het lezen van al mijn verslagen en de berichtjes! Wie weet tot de volgende grote reis ;)

Groeten,
Jochem