Afscheid in Moshi en Zanzibar

Hallo allemaal, bij deze een verslag vanuit Zanzibar! Allereerst zal ik verdergaan waar ik was gebleven. Woensdagmiddag heb ik weer gezwommen. Toen ik aankwam in het hotel bleken Matt en Kim daar ook te zijn. Zij komen uit Engeland en vormen een stel. Ik heb veel met ze opgetrokken dus was blij dat zij er ook waren. Ze bleken er hun driejarig samenzijn te vieren. Daarop besloot ik de ober stiekem te vragen of hij ze ijs en drankjes kon brengen. Het duurde even voor ie het begreep maar hij wou het wel. Matt en Kim waren erg blij verrast! In het zwembad zat ook een gezin uit Argentinië. Nadat Matt en Kim terug gingen heb ik nog een tijdje met dit gezin in het zwembad vertoefd. Ongelooflijk hoeveel nationaliteiten ik al ben tegengekomen, een erg leuk onderdeel van het reizen! Rond vijf uur begon het opeens te regenen. Ik had hier nog maar een regenbui meegemaakt, maar dit was menens. Na even voor bui 1 te hebben geschuild liep ik gauw terug naar het hostel, maar het duurde niet lang voor bui 2 begon en die hield de hele avond en nacht aan. We hebben buiten op het terras, dat is overdekt met doeken, ons avondeten verorberd, terwijl het tekeer ging als een malle. Het bliksemde voortdurend, en als het dat deed leek het net of de hele aarde werd opgelicht, zo fel. Na alle hitte was dit wel even welkom.

Donderdag was de laatste dag op mijn project. De kinderen vonden het erg moeilijk dat ik wegging. Ik heb het ze pas aan het eind van de dag verteld. Daarna nog wat foto's gemaakt, een hele hoop kinderen rondgezwierd en terug gelopen naar de "bushalte". Ik heb ze een aantal basisemoties in het Engels geleerd, en ze zeiden continu 'mimi angry' (mimi is Ik) of 'mimi sad' ;) Zelf vond ik het wel prima, ik ga ze zeker missen maar heb ook weer zin om verder te gaan. 's Middags hebben we met de vrijwilligers van het project ergens een lokale lunch gegeten en 's avonds zijn we met iedereen naar het hotel met het rooftop terrace gegaan, ons standaardritueel als er iemand afscheid neemt. Hier hebben we een gezellige laatste avond gehad. Vrijdag zijn we met tien man naar Zanzibar gegaan. Al gauw bleek dat degene die alles regelde niet bijster veel organisatietalent bezit. We zijn eerst van Kilimanjaro Airport naar Dar es Salaam gevlogen. Dat ging prima. Daar zouden we twee uur hebben om de ferry naar Zanzibar te halen. Een van de Canadezen had een paar taxi's naar de haven geregeld, maar er kwam maar één kleine taxi opdagen. Daar gingen al gauw vier mensen in zitten. De rest, waaronder ik, is toen op zoek gegaan naar een andere taxi. Die werd gelukkig uiteindelijk gevonden en was wat groter. Rond kwart over 3 kwamen we aan in de haven. We wilden tickets voor residents boeken, omdat we een vrijwilligersvisum hebben en deze tickets een stuk goedkoper zijn. Al deze tickets bleken echter al te zijn verkocht. Ondanks wat er in de Lonely Planet staat hebben we toen een ander kantoor geprobeerd. Daar konden we zes tickets voor toeristen regelen. De andere vier waren ook in de buurt maar wisten niet wat ze wilden, omdat deze tickets wat duurder waren. Toen zijn wij gauw gegaan en hebben we net de ferry gehaald. Het was een prima oversteek, alle enge verhalen gingen voor deze boot in elk geval niet op. Hij deinde hooguit een beetje, maar iedereen had een zitplaats. Toen de avond inviel bereikten we de haven. Daar werden we opgehaald door een medewerker van een gasthuis in Stonetown. We hadden voor de eerste avond namelijk een overnachting in Stonetown geboekt. Het gasthuis was van binnen een behoorlijk doolhof, maar verder prima, al was het erg heet. De straten van Stonetown vormen een nog veel groter doolhof. Er zijn veel Arabische invloeden in Zanzibar te vinden. Ik voelde me net of ik in de film Aladdin was beland! We liepen naar een soort plein met honderden stands waar eten werd verkocht. Het was even vervelend dat ontzettend veel mensen ons probeerden over te halen eten bij hun stand te kopen, maar we besloten al gauw een plek aan de kade te zoeken waar we op een bankje konden zitten. Daar hebben we voor erg weinig geld allerlei minipizza's gegeten. Ik heb de rest van de avond gekletst met een paar locals die erg veel over voetbal wisten en o.a. fan waren van NAC Breda. Erg raar om dat in Afrika te horen maar wel grappig. Helaas heb ik die avond niet geslapen omdat het zo heet was in de kamer. Gelukkig is dit echter pas de eerste avond geweest dat ik weinig sliep, dus kon ik het wel hebben, hoewel ik zaterdag erg moe was.

Zaterdag kwamen de overige vier reisgenoten in de ochtend aan. Ze hadden een nachtferry genomen. Die ferry doet er langer over en je moet 's nachts aan boord blijven omdat er dan geen immigratieambtenaren in de haven zijn. Toen de groep weer compleet was hebben we een spice tour gedaan. Zanzibar staat bekend om de kruiden die er groeien. We hebben allerlei bomen en planten gezien en van alles geplukt en geproefd, een geslaagd tripje. Een van de gidsen is in een gigantisch hoge boom met kokospalm geklommen om kokosnoten naar beneden te gooien. Het lijkt wel of alle Afrikanen kunnen klimmen als apen! Daarna brachten we een bezoekje aan een slave cave, een grot waar ze meer dan een eeuw lang allerlei slaven in stopten zodat ze niet konden ontsnappen. Een vreemde gewaarwording als je je voorstelt dat er tot een eeuw geleden allerlei slaven opeengepropt zaten op de plaats waar we ons bevonden... Daarna zijn we even naar het strand gegaan, om vervolgens de spullen weer in het gasthuis op te halen en richting Paje te gaan.

Toen we hier aankwamen bleek onze regelneef geen adres van het gasthuis te hebben en het telefoonnummer van de eigenaar niet te hebben. Met wat omwegen hebben we het huis toch gevonden, maar het was op slot. Iemand die in de buurt woonde kon het wel openen, waarna we onze spullen naar binnen sleepten, maar er was nog steeds niemand thuis. Daarna is iedereen maar naar het strand gegaan. Aangezien het bijna donker werd besloot ik echter een andere accommodatie te zoeken.Toen ik terugkwam bleek de deur op slot te zijn. Met alle bagage binnen... Na een tijdje zoeken vond ik de anderen bij een strandpaviljoen, bleken zij de boel op slot te hebben gedaan. Op zich best slim maar ik had het op prijs gesteld als ze even op mij en de anderen hadden gewacht, we dachten echt dat even dat onze bagage gejat zou worden. Uiteindelijk kwam de eigenaar terug. Hij had kennelijk met de Canadees op een ander punt afgesproken, zodat hij ons kon meenemen naar zijn gasthuis, zodat we het niet zelf hoefden te zoeken. Toen wij daar niet waren is de arme man ons helemaal gaan zoeken in Stonetown... Vandaar dat het zo lang duurde. Het huis is erg grappig. De eigenaar heeft het zelf gebouwd en het houdt het midden tussen een soort poppenhuis en een boomhut. Ik slaap op het bovenste platform met een paar anderen. En dat voor vijf euro per nacht... Gisteren zijn we naar het strand gegaan, maar was het erg bewolkt. Door de getijden trekt de zee zich hier erg ver terug. Toen het weer vloed werd kon ik dan ook erg ver de zee inlopen! 's Avonds heeft de eigenaar voor ons gekookt, een lekkere maaltijd van rijst, een soort couscous, tonijn, kip en een hoop lokale groenten. De man kan erg goed koken. Later zijn we naar een of ander wekelijks feest gegaan. Na een uurtje had ik het hier wel gezien en ben ik teruggegaan naar het gasthuis, waar ik nog een tijdje in de hangmatten heb gelegen. Daarna kregen we de spontane ingeving om voor een nachtelijke zwempartij in de zee te gaan. We zijn niet erg diep gegaan gezien de duisternis en het feit dat we allemaal Jaws hebben gezien, maar het was heerlijk. We hebben nog een tijdje op het strandpaviljoen gezeten, dat dicht was. Hier kregen we de schrik van ons leven toen we opeens een hoop kabaal hoorden in de bar. Gelukkig bleek het alleen een hond te zijn!

Vandaag schijnt eindelijk de zon! Morgen hoop ik nog met dolfijnen te gaan zwemmen. Woensdag ga ik terug naar het vliegveld, vanwaar ik eerst naar Dar es Salaam vlieg, dan naar Caïro en dan naar Frankfürt, waar ik de trein richting Duisburg neem, waar ik als het goed is word opgehaald. Ik ga het hier weer bij laten omdat ik het vervoer richting het vliegveld vast wil regelen. Het uploaden van foto's lukt helaas niet meer hier, als ik weer thuis ben zal ik er nog een hoop toevoegen! Tot snel allemaal weer.

Groeten, Jochem