Watervallen en hot springs
Door: Jochem
Blijf op de hoogte en volg Jochem
27 Januari 2013 | Tanzania, Moshi
Daar ben ik weer!
Na mijn heerlijke safaritrip kon ik er weer even flink tegenaan op de school waar ik lesgeef. Deze week zijn we zowaar twee keer aangekomen voordat de lessen begonnen! Elke keer komen er hordes kinderen op ons af als ze ons zien aankomen en houd ik minstens vijf handen vast. De laatste dagen begonnen ze te vechten om wie mijn hand mocht vasthouden... Dat heb ik natuurlijk gestopt, maar het voelt wel heel raar dat de kinderen het als een soort voorrecht zien om je hand te mogen vasthouden. Ik heb geen idee of we met de lessen inhoudelijk echt veel bereiken, maar we proberen het maar zo leuk mogelijk te maken. Waar we vooral tegenaan lopen is dat we de kinderen wel wat losse woorden kunnen uitleggen maar zodra je gaat combineren of bijvoorbeeld de volgorde gaat veranderen weten ze het vaak niet meer. Hopelijk biedt veel oefening en herhaling kunst. In elk geval is het voor de kinderen leuk dat er uberhaupt mensen zijn die ze dingen willen bijbrengen. Veel ouders hier hebben namelijk nauwelijks interacties met hun kinderen. Soms is het behoorlijk slikken als je hoort hoe de vork in de steel kan zitten. Zo loopt er een jongen rond met onder beide ogen drie kleine littekens. Ik vroeg me van begin af aan al af waar deze vandaan kwamen. Deze week kreeg ik mijn antwoord toen iemand me wist te vertellen dat zijn vader deze littekens met een mesje heeft aangebracht toen het kind moest huilen. Door het aanbrengen van de littekens heeft paplief ervoor gezorgd dat het kind elke keer pijn lijdt als het huilt. Jongens horen tenslotte niet te huilen. En ook al ken ik deze jongen nog maar een paar weken, ik heb het idee dat hij inderdaad nooit meer huilt. Op zulke momenten wou je dat je meer kon doen.
Er zijn nog steeds af en toe strubbelingen met onze projectmanager, maar ik doe maar gewoon wat ik denk dat goed is en probeer mijn energie zo goed mogelijk te besteden. Dat is de laatste week vrij goed gelukt. Woensdagmiddag ben ik na het werk weer even gaan zwemmen in het hotel. Na een half uurtje kwamen opeens ook de Spaanse vrijwilligers die op dezelfde school lesgeven. Zij bleven in totaal maar twee weken, dus we hebben er maar een soort afscheidsactiviteit van gemaakt, wat erg gezellig was. Vrijdag bleek een vrije dag in Tanzania te zijn. Die dag zijn we naar Kilimanjaro Airport gegaan om ons vliegticket naar Zanzibar te boeken. Je kunt niet via alle aanbieders online boeken en de goedkoopste aanbieder had geen kantoor in Moshi. Het was een extreem heldere dag, dus we hadden de gehele reis (Kilimanjaro Airport ligt hier ongeveer een uurtje rijden vandaan) een schitterend uitzicht op de berg. Het hostel biedt de mogelijkheid om voor omgerekend 40 dollar mensen van het vliegveld te halen. We hadden gevraagd of de chauffeur in plaats van iemand op te halen ons heen en weer kon brengen voor hetzelfde geld, en dat wou hij wel. We hebben ons met 9 man in de taxi gepropt (zijn we inmiddels toch aan gewend) en de kosten gedeeld. We hebben overigens geen vliegticket naar Zanzibar geboekt maar naar Dar es Salaam. Vanuit Dar es Salaam nemen we daarna een ferry. We weten niet zeker of we de aansluiting met de ferry gaan halen, zo niet dan brengen we eerst een nacht daar door. We vertrekken vrijdag 1 februari. Een aantal mensen heeft besloten een of twee dagen eerder weg te gaan, dus in tegenstelling tot wat ik eerder zei begin ik mijn trip in Zanzibar niet alleen.
Later die vrijdag hebben we met vrijwel alle hostelgenoten de Tanzaniaanse versie van een kroegentocht gedaan. We hadden de disco-daladala gehuurd, een daladala met partylichten en partymuziek, die ons naar vier verschillende 'kroegen' bracht. De kroegen hier zijn eigenlijk meer achtertuinen waar je drinken kan bestellen. De eerste had ik een paar weken geleden al gezien maar de andere drie waren voor mij nieuw. De disco-daladala was fenomenaal ;) De voorgaande keren dat ik een kroeg bezocht (met een taxi, je moet hier 's avonds niet over straat lopen) vroeg ik me regelmatig af waar de kroeg in kwestie in godsnaam lag, en dat was nu niet anders. De 'wegen' hier zijn nogal hobbelig en steil en haarspeldbochten zijn eerder regel dan uitzondering. En dan besloot mijn Engelse hostelgenoot Tom ook nog eens het stuur over te nemen. Ik moet hem nageven dat hij het er goed vanaf bracht. Het was ontzettend gezellig in de discobus. We hebben de gekste foto's en filmpjes gemaakt, helaas alleen niet met mijn toestel. De laatste kroeg was er zowaar een waar je ook kon staan en niet alleen hoefde te zitten. Daar hebben we de dansmoves van ons westerlingen geshouwd aan de locals en vice versa ;) Rond een uur vond ik het welletjes. Het was een geweldige avond, maar ik had een zin om het laat te maken en in de laatste kroeg werden we continu belicht door een heftige stroboscoop. Met drie anderen heb ik een taxi naar het hostel genomen. Daar ben ik direct gaan slapen. Om vijf uur werd ik dit keer niet gewekt door het moskeegezang maar door een hostelgenoot die dringend op zoek was naar een condoom. Hij wist dat een jongen die op dezelde kamer slaapt als ik een tijdje geleden een avontuurlijke nacht had beleefd en vroeg of hij condooms had. Hoewel ik ook geirriteerd was omdat hij het licht aandeed en vrij luidruchtig was, was het erg komisch. De jongen aan wie hij het vroeg was namelijk in een diepe coma en had de nodige alcoholische versnaperingen verwerkt. Het geheel leek behoorlijk op een hypnoseshow. Ja ja, dat soort dingen gebeurt ook hier, het is soms net GTST ;)
Zaterdag en zondag waren top! Op zaterdag vroeg Andrew of ik zin had om mee te gaan naar een waterval. Hij heeft vorige week de Kilimanjaro beklommen en een van zijn gidsen deed hem het aanbod hem naar de watervallen van Marangu te brengen. Hier had ik wel oor naar, en met mij nog een aantal anderen. Het was ongeveer anderhalf uur rijden. Eenmaal aangekomen moesten we een stuk afdalen om er te komen (ze liggen goed verscholen). Halverwege de afdaling hoorde we het water al stromen. Op het einde hebben we een stuk geklommen om zo dicht mogelijk bij de waterval te komen. Eerder beschreef ik al een plek die aan de Droomvlucht deed denken, dit leek er echter nog veel meer op! Een eindje verderop was een gedeelte waarin we konden zwemmen. De gidsen hadden koek, fruit drinken meegenomen. Een van hen had een draagbare stereo mee. Ik kan inmiddels een aantal nummers meezingen. Het was erg heet dus het water was heerlijk verkwikkend. We hebben hier een paar uur rondgedobberd en de hele tijd genoten van de mooie omgeving. Ook zondag lag er een leuk uitstapje in het verschiet. Al een paar weken hoorden we dat een bezoekje aan de hot springs een aanrader was. Ik kon me er niet echt veel bij voorstellen, maar was wel benieuwd. Ook dit was ongeveer anderhalf uur rijden. Omdat bijna het hele hostel meeging konden we wederom een prive-daladala huren. De hot springs bleek een erg mooie bron van water te zijn, een soort lagune gelegen in the middle of nowhere. Het blijkt bij wel meer toeristen bekend te zijn, we waren niet de enigen. Het doet een beetje denken aan de subtropische zwembaden van Center Parcs, maar dan 1000x beter :p Het water is kristalhelder, lauw van temperatuur en wordt overal omgrensd door een hoop tropische bomen. De lagune bestaat uit meerdere gedeelten die met elkaar verbonden zijn door smalle tunnels. Het centrale gedeelte is erg schaduwrijk door alle overhangende bomen. Hier was ook een slingertouw te vinden, goed voor de nodige leuke sprongen en plonzen in het water. In de andere gedeelten waren geen overhangende bomen, was het dieper en scheen de zon volop. Om een lang verhaal kort te maken, het leven is geen straf hier :p Ook hier heb ik een supergave dag gehad.
De komende week ga ik nog vier dagen lesgeven. Vrijdag vertrek ik naar Zanzibar. Daar blijf ik tot en met de woensdag erop, daarna vlieg ik alweer terug naar Nederland. De tijd vliegt hier! Ik heb absoluut zin om iedereen weer te zien maar kan bijna niet geloven dat mijn trip er over twee weken alweer op zit. Je doet niet alleen zoveel nieuwe indrukken op, maar je gaat ze ook steeds gewoner vinden. Ik weet zeker dat ik regelmatig iets meemaak en dan denk 'Dat moet ik onthouden voor mijn blog', maar omdat het zo gewoon wordt en je zoveel meemaakt weet ik nu niet veel van die dingen te noemen. Een bijzonderheid is dat mensen het woord 'nee' hier niet snel gebruiken. Ze vinden het beleefder om ja te zeggen of zo. Je kunt je vragen het beste niet als een ja-nee vraag formuleren, maar als een keuze tussen twee opties. Soms moet je goed opletten, we hebben bijvoorbeeld al eens meegemaakt dat we naar ons project in Newlands wilden gaan en aan de truck- of buschauffeur vroegen of ze naar Newlands gaan. Dat doen ze dus niet altijd als ze ja zeggen... Waar ik al vrij snel aan gewend raakte zijn de mensen die je graag geld aftroggelen. Als je over straat loopt in de stad kom je er geheid een aantal tegen. Meestal gaat het om taxi- of motorrijders die passagiers willen. Soms zijn er ook mensen die geld voor een of ander project willen of je gewoon iets willen aansmeren. Vorige week werd ik aangesproken door iemand die ook achter me aanliep, wat me nog maar een keer eerder is gebeurd. Hij bleef vragen waar ik vandaan kwam. Ik gaf weinig respons en liet niet blijken dat ik me prima kan redden in het Engels. Omdat hij bleef vragen waar ik vandaan kwam antwoordde ik vrij snel 'The Netherlands', hiermee hopende dat hij dacht dat ik weinig Engels spreek. Gaat ie opeens in het Nederlands verder... hoe bizar! Volgens mij word ik echter relatief weinig aangesproken als ik de verhalen van anderen hoor. Jarenlang vakkundig vermijden en ontwijken van agressieve verkopers in de drukste winkelstraat van Nijmegen heeft wellicht zijn vruchten afgeworpen ;) Overigens is tot mijn grote genoegen Celine Dion immens populair in Tanzania. Weer zoiets wat je totaal niet verwacht. Overal waar je komt draaien ze haar muziek, zelfs in de uithoeken van Newlands hoor ik het regelmatig... Nog iets bijzonders is dat het hier heel normaal is als mannen hand in hand lopen, terwijl het ongepast is als een man en een vrouw dit doen. Vrouwen zijn hier uberhaupt vaker stil en teruggetrokken, mannen zijn veel levendiger, ook al geldt dit niet voor iedereen. Er is vast nog veel meer dat me hier is opgevallen maar dat bewaar ik wel voor later, als het me te binnen schiet! Tot het volgende verslag weer.
Groeten,
Jochem
Na mijn heerlijke safaritrip kon ik er weer even flink tegenaan op de school waar ik lesgeef. Deze week zijn we zowaar twee keer aangekomen voordat de lessen begonnen! Elke keer komen er hordes kinderen op ons af als ze ons zien aankomen en houd ik minstens vijf handen vast. De laatste dagen begonnen ze te vechten om wie mijn hand mocht vasthouden... Dat heb ik natuurlijk gestopt, maar het voelt wel heel raar dat de kinderen het als een soort voorrecht zien om je hand te mogen vasthouden. Ik heb geen idee of we met de lessen inhoudelijk echt veel bereiken, maar we proberen het maar zo leuk mogelijk te maken. Waar we vooral tegenaan lopen is dat we de kinderen wel wat losse woorden kunnen uitleggen maar zodra je gaat combineren of bijvoorbeeld de volgorde gaat veranderen weten ze het vaak niet meer. Hopelijk biedt veel oefening en herhaling kunst. In elk geval is het voor de kinderen leuk dat er uberhaupt mensen zijn die ze dingen willen bijbrengen. Veel ouders hier hebben namelijk nauwelijks interacties met hun kinderen. Soms is het behoorlijk slikken als je hoort hoe de vork in de steel kan zitten. Zo loopt er een jongen rond met onder beide ogen drie kleine littekens. Ik vroeg me van begin af aan al af waar deze vandaan kwamen. Deze week kreeg ik mijn antwoord toen iemand me wist te vertellen dat zijn vader deze littekens met een mesje heeft aangebracht toen het kind moest huilen. Door het aanbrengen van de littekens heeft paplief ervoor gezorgd dat het kind elke keer pijn lijdt als het huilt. Jongens horen tenslotte niet te huilen. En ook al ken ik deze jongen nog maar een paar weken, ik heb het idee dat hij inderdaad nooit meer huilt. Op zulke momenten wou je dat je meer kon doen.
Er zijn nog steeds af en toe strubbelingen met onze projectmanager, maar ik doe maar gewoon wat ik denk dat goed is en probeer mijn energie zo goed mogelijk te besteden. Dat is de laatste week vrij goed gelukt. Woensdagmiddag ben ik na het werk weer even gaan zwemmen in het hotel. Na een half uurtje kwamen opeens ook de Spaanse vrijwilligers die op dezelfde school lesgeven. Zij bleven in totaal maar twee weken, dus we hebben er maar een soort afscheidsactiviteit van gemaakt, wat erg gezellig was. Vrijdag bleek een vrije dag in Tanzania te zijn. Die dag zijn we naar Kilimanjaro Airport gegaan om ons vliegticket naar Zanzibar te boeken. Je kunt niet via alle aanbieders online boeken en de goedkoopste aanbieder had geen kantoor in Moshi. Het was een extreem heldere dag, dus we hadden de gehele reis (Kilimanjaro Airport ligt hier ongeveer een uurtje rijden vandaan) een schitterend uitzicht op de berg. Het hostel biedt de mogelijkheid om voor omgerekend 40 dollar mensen van het vliegveld te halen. We hadden gevraagd of de chauffeur in plaats van iemand op te halen ons heen en weer kon brengen voor hetzelfde geld, en dat wou hij wel. We hebben ons met 9 man in de taxi gepropt (zijn we inmiddels toch aan gewend) en de kosten gedeeld. We hebben overigens geen vliegticket naar Zanzibar geboekt maar naar Dar es Salaam. Vanuit Dar es Salaam nemen we daarna een ferry. We weten niet zeker of we de aansluiting met de ferry gaan halen, zo niet dan brengen we eerst een nacht daar door. We vertrekken vrijdag 1 februari. Een aantal mensen heeft besloten een of twee dagen eerder weg te gaan, dus in tegenstelling tot wat ik eerder zei begin ik mijn trip in Zanzibar niet alleen.
Later die vrijdag hebben we met vrijwel alle hostelgenoten de Tanzaniaanse versie van een kroegentocht gedaan. We hadden de disco-daladala gehuurd, een daladala met partylichten en partymuziek, die ons naar vier verschillende 'kroegen' bracht. De kroegen hier zijn eigenlijk meer achtertuinen waar je drinken kan bestellen. De eerste had ik een paar weken geleden al gezien maar de andere drie waren voor mij nieuw. De disco-daladala was fenomenaal ;) De voorgaande keren dat ik een kroeg bezocht (met een taxi, je moet hier 's avonds niet over straat lopen) vroeg ik me regelmatig af waar de kroeg in kwestie in godsnaam lag, en dat was nu niet anders. De 'wegen' hier zijn nogal hobbelig en steil en haarspeldbochten zijn eerder regel dan uitzondering. En dan besloot mijn Engelse hostelgenoot Tom ook nog eens het stuur over te nemen. Ik moet hem nageven dat hij het er goed vanaf bracht. Het was ontzettend gezellig in de discobus. We hebben de gekste foto's en filmpjes gemaakt, helaas alleen niet met mijn toestel. De laatste kroeg was er zowaar een waar je ook kon staan en niet alleen hoefde te zitten. Daar hebben we de dansmoves van ons westerlingen geshouwd aan de locals en vice versa ;) Rond een uur vond ik het welletjes. Het was een geweldige avond, maar ik had een zin om het laat te maken en in de laatste kroeg werden we continu belicht door een heftige stroboscoop. Met drie anderen heb ik een taxi naar het hostel genomen. Daar ben ik direct gaan slapen. Om vijf uur werd ik dit keer niet gewekt door het moskeegezang maar door een hostelgenoot die dringend op zoek was naar een condoom. Hij wist dat een jongen die op dezelde kamer slaapt als ik een tijdje geleden een avontuurlijke nacht had beleefd en vroeg of hij condooms had. Hoewel ik ook geirriteerd was omdat hij het licht aandeed en vrij luidruchtig was, was het erg komisch. De jongen aan wie hij het vroeg was namelijk in een diepe coma en had de nodige alcoholische versnaperingen verwerkt. Het geheel leek behoorlijk op een hypnoseshow. Ja ja, dat soort dingen gebeurt ook hier, het is soms net GTST ;)
Zaterdag en zondag waren top! Op zaterdag vroeg Andrew of ik zin had om mee te gaan naar een waterval. Hij heeft vorige week de Kilimanjaro beklommen en een van zijn gidsen deed hem het aanbod hem naar de watervallen van Marangu te brengen. Hier had ik wel oor naar, en met mij nog een aantal anderen. Het was ongeveer anderhalf uur rijden. Eenmaal aangekomen moesten we een stuk afdalen om er te komen (ze liggen goed verscholen). Halverwege de afdaling hoorde we het water al stromen. Op het einde hebben we een stuk geklommen om zo dicht mogelijk bij de waterval te komen. Eerder beschreef ik al een plek die aan de Droomvlucht deed denken, dit leek er echter nog veel meer op! Een eindje verderop was een gedeelte waarin we konden zwemmen. De gidsen hadden koek, fruit drinken meegenomen. Een van hen had een draagbare stereo mee. Ik kan inmiddels een aantal nummers meezingen. Het was erg heet dus het water was heerlijk verkwikkend. We hebben hier een paar uur rondgedobberd en de hele tijd genoten van de mooie omgeving. Ook zondag lag er een leuk uitstapje in het verschiet. Al een paar weken hoorden we dat een bezoekje aan de hot springs een aanrader was. Ik kon me er niet echt veel bij voorstellen, maar was wel benieuwd. Ook dit was ongeveer anderhalf uur rijden. Omdat bijna het hele hostel meeging konden we wederom een prive-daladala huren. De hot springs bleek een erg mooie bron van water te zijn, een soort lagune gelegen in the middle of nowhere. Het blijkt bij wel meer toeristen bekend te zijn, we waren niet de enigen. Het doet een beetje denken aan de subtropische zwembaden van Center Parcs, maar dan 1000x beter :p Het water is kristalhelder, lauw van temperatuur en wordt overal omgrensd door een hoop tropische bomen. De lagune bestaat uit meerdere gedeelten die met elkaar verbonden zijn door smalle tunnels. Het centrale gedeelte is erg schaduwrijk door alle overhangende bomen. Hier was ook een slingertouw te vinden, goed voor de nodige leuke sprongen en plonzen in het water. In de andere gedeelten waren geen overhangende bomen, was het dieper en scheen de zon volop. Om een lang verhaal kort te maken, het leven is geen straf hier :p Ook hier heb ik een supergave dag gehad.
De komende week ga ik nog vier dagen lesgeven. Vrijdag vertrek ik naar Zanzibar. Daar blijf ik tot en met de woensdag erop, daarna vlieg ik alweer terug naar Nederland. De tijd vliegt hier! Ik heb absoluut zin om iedereen weer te zien maar kan bijna niet geloven dat mijn trip er over twee weken alweer op zit. Je doet niet alleen zoveel nieuwe indrukken op, maar je gaat ze ook steeds gewoner vinden. Ik weet zeker dat ik regelmatig iets meemaak en dan denk 'Dat moet ik onthouden voor mijn blog', maar omdat het zo gewoon wordt en je zoveel meemaakt weet ik nu niet veel van die dingen te noemen. Een bijzonderheid is dat mensen het woord 'nee' hier niet snel gebruiken. Ze vinden het beleefder om ja te zeggen of zo. Je kunt je vragen het beste niet als een ja-nee vraag formuleren, maar als een keuze tussen twee opties. Soms moet je goed opletten, we hebben bijvoorbeeld al eens meegemaakt dat we naar ons project in Newlands wilden gaan en aan de truck- of buschauffeur vroegen of ze naar Newlands gaan. Dat doen ze dus niet altijd als ze ja zeggen... Waar ik al vrij snel aan gewend raakte zijn de mensen die je graag geld aftroggelen. Als je over straat loopt in de stad kom je er geheid een aantal tegen. Meestal gaat het om taxi- of motorrijders die passagiers willen. Soms zijn er ook mensen die geld voor een of ander project willen of je gewoon iets willen aansmeren. Vorige week werd ik aangesproken door iemand die ook achter me aanliep, wat me nog maar een keer eerder is gebeurd. Hij bleef vragen waar ik vandaan kwam. Ik gaf weinig respons en liet niet blijken dat ik me prima kan redden in het Engels. Omdat hij bleef vragen waar ik vandaan kwam antwoordde ik vrij snel 'The Netherlands', hiermee hopende dat hij dacht dat ik weinig Engels spreek. Gaat ie opeens in het Nederlands verder... hoe bizar! Volgens mij word ik echter relatief weinig aangesproken als ik de verhalen van anderen hoor. Jarenlang vakkundig vermijden en ontwijken van agressieve verkopers in de drukste winkelstraat van Nijmegen heeft wellicht zijn vruchten afgeworpen ;) Overigens is tot mijn grote genoegen Celine Dion immens populair in Tanzania. Weer zoiets wat je totaal niet verwacht. Overal waar je komt draaien ze haar muziek, zelfs in de uithoeken van Newlands hoor ik het regelmatig... Nog iets bijzonders is dat het hier heel normaal is als mannen hand in hand lopen, terwijl het ongepast is als een man en een vrouw dit doen. Vrouwen zijn hier uberhaupt vaker stil en teruggetrokken, mannen zijn veel levendiger, ook al geldt dit niet voor iedereen. Er is vast nog veel meer dat me hier is opgevallen maar dat bewaar ik wel voor later, als het me te binnen schiet! Tot het volgende verslag weer.
Groeten,
Jochem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
